شبی- شاید امشب -
زیر نور یک واژه خواهم نشست
و هم زمان
با پایان آخرین برگ خاطراتم
خواهم نوشت:
پایان.

تابستان91

                     

گوش کن
صدای باران است
صدایی که احساس آرامش مطلق است
با من زیر باران بیا
تمام وجودت را به باران بسپار
چشمهایت را ببند
قطره های باران را روی صورتت لمس کن
می بینی که چگونه برای رسیدن به آغوش زمین بی قرارند
نفس بکش
بوی نم خاک را می شنوی....
با تو زیر بارانم
چتر برای چه
خیال که خیس نمی شود
نگاهم کن
که چگونه مات تصویر خیالیت شده ام
زیر باران حتی خیالت هم زیباست....

                     
                               

تمام نا شدنی است این چشم انداز سر سبز خیال تو
خیالی که معبد آرزوهای من است
قدم میگذارم در این وادی آرام و دل انگیز
به نقطه ای میرسم که گوئی ..
اینجا شروع شده ای
می ایستم واز بودنت و داشتنت خدا را شکر میگزارم
زمان ، دوباره تو را خواهد آورد به جایگاه اول زندگی ات
منتظرت می مانم تا در آغاز دوباره ی وجودت ، تو را ببینم..

                  

لمس کن کلماتی را که برایتــــ می نویسمـــ تا بخوانی و بفهمی که چقدر جایت خالیســــت

تا بدانی نبودنت آزارمــــ می دهد

لمس کن نوشـــــته هایی که لمس ناشدنیست . که از قلبمــــــ می آید

لمس کن گونه های خــــیس کاغذ را

لمس کن لحظه هایمــــ را ...

تو که می دانی من چگونه عاشقتـــــ هستم ، پس لمس کن این با تو نبودنــــــ ها را

لمس کن که نیستی تا کلماتـــــــ در کاغذ آشنایتـــــــ باشـــــند..


                             

بوی پاییــــز می آید
بوی دلتنگـــــی های بیشتر
بوی دلســــردی ،
بوی رویا های ندیده
بوی تو ،
بوی من ؛
بوی عشق
مستی های پنهان !
بوی باران؛
بوی خواستن و نتوانستن
بوی رفتــــن می آید،
بوی رفتــــن می آمد،
بوی ماضی هایی که هیچوقت حــــــال نشد .
و همیشه استمراری بود!
بوی آرزو ،
بوی تنهاییــــــــــ!!
بوی پاییز !!
 

بگو ستاره ام..

 کنارم همیشه خواهی ماند

بگو که قلب من

از انتظار لبریز است..

بدون تو

تپش قلب من چه بی معناست..

بیا که بی تو وجودم

همیشه پاییز است..

قسم به نغمه ی باران

بمان بهانه ی من..

بدون تو تپش آفتاب

چه کمرنگ و بی رنگ است..

به هر کجا که روی

هر زمان و هر لحظه..

دلم همیشه برای

نگاه تو تنگ است....

آرامم !

هم جنس ِ نگاهت ٬

هم رنگ ِ دستهایت !

گاه سرخ و گاه گاهی سبز ...

مهم نیست که شانه هایت پوشالی ست و آغوشت خیال ...

دستهایت اینجاست !

نگاهت ٬ صدایت ٬خنده ات !

دیگر چه میخواهم ؟

هیچ !!

دستهایت را در دستهایم جا گذاشته ای !

نگاهت را در نگاهم

 و خیالت را در خیالم ...

و من ٬ آرامم !

آرام تر از همیشه... 

رویای با تو بودن را نمی توان نوشت نمی توان گفت و حتی نمیتوان سرود
با تو بودن قصه شیرینی است به وسعت تلخی تنهایی
و داشتن تو فانوسی به روشنایی هر چه تاریکی در نداشتند
و...و من همچون غربت زدای در اغوش بی کران دریای بی کسی
به انتظار ساحل نگاهت می نشینم و می مانم تا ابد
وتا وقتی که شبنم زلال احساست زنگار غم را از وجودم بشوید
بانوی دریای من...
کاش قلب وسعت می گرفت شمع با پروانه الفت می گرفت
کاش توی جاده های زندگی خنده هم از گریه سبقت می گرفت...